38 ปีแห่งเชื้อ HIV: วันแห่งผู้รอดชีวิต

ทั้งโลกได้รู้จักกับเชื้อ HIV มาแล้วเป็นเวลานาน 38 ปี ซึ่งแม้ว่าเชื้อดังกล่าวจะมีมาก่อนหน้านั้น แต่เป็นวันที่ 5 มิถุนายน ปี 1981 ที่หน่วยงานป้องกันโรคติดต่อแห่งสหรัฐอเมริกาได้ทำการรายงานเกี่ยวกับโรคเอดส์เป็นครั้งแรก และนั่นทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในโลกใบนี้  38 ปีให้หลัง เราได้ผ่านช่วงเวลาแห่งการเสียชีวิต การสูญเสีย ความกลัว และการเหยียดชัง แต่ก็มีช่วงเวลาแห่งความกล้าหาญ การเคลื่อนไหว และการไม่ยอมแพ้เช่นกัน

ในสหรัฐอเมริกา เกย์ผู้ชายเป็นกลุ่มผู้ติดเชื้อและผู้เสียชีวิตจากเชื้อ HIV กลุ่มใหญ่ของประเทศ เกือบ 40 ปีที่เกย์ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ และเกย์ชายผิวสีคือกลุ่มที่ได้รับผลกระทบรุนแรงที่สุด

ในช่วงแรกของการแพร่ระบาดนั้นมีการเรียกร้องให้กักกันตัวผู้ติดเชื้อหรือแม้กระทั่งทำการสักพวกเขาให้ชัดเจน เราถูกกล่าวหาและถูกขับไล่ออกจากสังคม หลายคนต้องสูญเสียบ้าน งาน และครอบครัว แม้กระทั่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกายังต้องใช้เวลาถึงเจ็ดปีกว่าจะตัดสินใจอะไรได้ ชุมชน LGBT ต้องเสียใจกับการสูญเสียจากการแพร่ระบาดครั้งใหญ่อย่างไม่สามารถวัดได้

ในทุกๆแห่งบนโลกนี้เกิดการพยายามล้างความเป็นอยู่ของพวกเราให้หายไป พวกเขาลงโทษเรา ตัดสินว่าเราเป็นตัวเชื้อโรค และทำร้ายเราด้วยวิธีรุนแรงต่างๆ แต่ท่ามกลางสิ่งที่เกิดขึ้น ชาว LGBT ก็ยังคงทำทุกทางเพื่อให้ชุมชนยังคงอยู่ได้ ความอดทนของพวกเขาเป็นหนึ่งในเรื่องราวการรอดชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคปัจจุบัน

เราต้องสูญเสียความสามารถไปมากมาย ทั้งศิลปิน นักคิดค้น นักประดิษฐ์ รวมถึงพรสวรรค์อีกหลายด้าน ความตายและความทรมานทำให้ชุมชนของเราเจ็บปวด และบาดแผลในวันนั้นยังคงมีให้เห็นในทุกวันนี้

การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นจากการแพร่ระบาดเปลี่ยนแปลงโลกไปอย่างชัดเจน ผลลัพธ์จากความพยายามได้เกิดขึ้นจริง และยังได้กลายมาเป็นรากฐานของความสำเร็จในช่วงที่ผ่านมา โดยเฉพาะในเรื่องสิทธิมนุษยชนของเพศทางเลือก และยังเป็นวิธีการที่เราใช้จัดการกับความเกลียดชังหรือความไม่รู้ในสังคมอีกเช่นกัน

การเคลื่อนไหวยังคงมีต่อไปในปัจจุบัน และประเด็นหนึ่งที่เราให้ความสำคัญคือการรอดชีวิตของผู้มีเชื้อ HIV

วันที่ 5 มิถุนายนไม่ใช่แค่วันครบรอบโรคเอดส์เท่านั้น แต่ยังเป็นวันรำลึกถึงผู้รอดชีวิตอีกด้วย โดยวันนี้มีเป้าหมายเพื่อสร้างความเข้าใจในประเด็นสุขภาพจิตและสุขภาพกายที่ผู้รอดชีวิตจากเชื้อ HIV ต้องเผชิญ พวกเขาต้องพบเจอกับวันที่มืดมิดที่สุด และความก้าวหน้าในปี 1996 ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยให้พวกเขามีชีวิตมาจนถึงปัจจุบัน

หลังจากความก้าวหน้าดังกล่าว ผู้ป่วยที่มีเชื้อ HIV สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติและมีชีวิตที่ยืนยาวได้ แต่การรอดชีวิตก็มาพร้อมกับความท้าทาย ซึ่งสิ่งหนึ่งที่ทุกคนไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ก็คือการแก่ตัวลงพร้อมกับเชื้อ HIV

ผมเข้าใจความท้าทายนี้ดี เพราะผมเองก็ตรวจพบเชื้อ HIV มาเป็นเวลานานถึง 23 ปี จนถึงตอนนี้ผมใช้ครึ่งหนึ่งของชีวิตไปคู่กับเชื้อ HIV ซึ่งในปี 1996 หมอบอกว่าผมจะมีชีวิตอยู่ได้ประมาณ 10 ถึง 15 ปีเท่านั้น แต่ 6 เดือนให้หลังเราก็ได้เห็นปาฏิหาริย์เกิดขึ้น และนั่นคือจุดพลิกของการแพร่ระบาดครั้งใหญ่

แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ ผมรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญกับการแพร่ระบาดสองสิ่งไปพร้อมๆกัน ทั้งการแพร่ระบาดแห่งความสูญเสียจากโรคเอดส์และการแพร่ระบาดของโอกาสและความเป็นไปได้ในชีวิต

การได้รับชีวิตใหม่หลังจากที่ยอมรับว่าความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้มีผลต่อตัวคุณอย่างลึกซึ้ง

การได้รู้ว่าตัวเองจะเป็นผู้รอดชีวิตเป็นสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครสามารถวางแผนล่วงหน้าได้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นจริงในช่วงเวลาอันสั้นหลังจากการแพร่ระบาด แต่ในขณะเดียวกัน การต้องคิดว่าเราจะต้องอยู่กับเชื้อที่เกือบจะฆ่าเราได้ไปอีก 40 ปีก็เป็นเรื่องไม่คาดฝันเช่นเดียวกัน

วันที่ 5 มิถุนายนเป็นวันที่การแพร่ระบาดมีอายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปี แต่นี่ไม่ใช่แค่วันแห่งการรำลึกถึงอดีตที่เกิดขึ้น แต่ยังเป็นวันแห่งการเฉลิมฉลองการเคลื่อนไหวในชุมชนของเรา ความเข้มแข็ง และการไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใดๆ และไม่มีหลักฐานชิ้นไหนจะชัดเจนไปกว่าผู้รอดชีวิตทุกๆคน

วันที่ 5 มิถุนายน Hornet ขอร่วมรำลึกถึงผู้รอดชีวิตจากเชื้อ HIV ทุกคน

ภาพจาก The New York Historical Society / Getty Images