เรื่องจริงสุดเศร้าของซานโดมิโน เกาะฟาสซิสต์ในประเทศอิตาลีสำหรับเกย์’ใจบาป’

ในช่วงปี 1919 จนถึง 1945 ผู้นำกลุ่มฟาสซิสต์ชื่อ Benito Mussolini ทำการเปลี่ยนแปลงประเทศอิตาลีจากการปกครองแบบประชาธิปไตยเป็นการปกครองอย่างเผด็จการสมบูรณ์จากการใช้เจ้าหน้าที่ตำรวจในการบังคับหยุดสิ่งที่เขามองว่าไม่พึงปราถนาด้วยความรุนแรง ซึ่งรวมถึงเกย์ในยุคนั้นด้วย ในช่วงท้ายตอนปี 1938 นายกเมืองกาตาเนียจากแคว้นซิซิลีตัดสินใจที่จะหยุด“การแพร่กระจายของความถดถอย”ด้วยการรวบตัวผู้ชายเพศทางเลือกและส่งตัวพวกเขาไปยังเกาะซานโดมิโนที่อยู่ห่างไปราว 800 กิโลเมตร และเกาะดังกล่าวก็กลายเป็นที่รู้จักในชื่อเกาะเกย์ของ Mussolini

แม้ว่ารักร่วมเพศนั้นจะไม่ใช่เรื่องที่ผิดกฎหมายในระหว่างการปกครองของ Mussolini แต่ถูกมองว่าเป็นความบกพร่องทางจิตที่ตรงกันข้ามกับโลกในอุดมคติของลัทธิฟาสซิสต์ในเรื่อง “บุรุษคนใหม่” ซึ่งเป็นชายที่มีบุคลิกเป็นชายชาติทหารอย่างแท้จรจิง นั่นทำให้ผู้นำรัฐบาลฟาสซิสต์พยายามที่จะตามหาและกดขี่เกย์ผ่านการแอบสอดแนมสถานที่นัดพบของเกย์ต่างๆและทำการก่อตั้งกองกำลังที่เรียกว่า confino (การคุมขัง)

ในปี 1938 นายกเมืองกาตาเนียเขียนว่า “เราสังเกตเห็นเหล่าชายผู้น่ารังเกียจในสถานที่เต้นรำ ที่สาธารณะ ชายหาด และหลายๆแห่งบนภูเขา และพบว่าวัยรุ่นและเด็กๆทำการคบกับพวกเขาเหมือนเป็นเพื่อน” เขาเชื่อว่าเมืองของเขาควร”ที่จะจำกัดความผิดปกติทางเพศเหล่านี้ที่เป็นศัตรูของศีลธรรม สุขภาพของประชาชน และการพัฒนาเชื้อชาติในอนาคต”

ในปีเดียวกันนั้นเอง นายกและเจ้าหน้าที่ตำรวจในพื้นที่ทำการรวบตัวเกย์ 45 คนและส่งตัวพวกเขาไปยังเกาะซานโดมิโด หมู่เกาะอิโซเล เตรมิติ ในทะเลเอเดรียติก ซึ่อยู่ห่างจากชายหาดทางใต้ของอิตาลีไปสองชั่วโมง

แม้ว่าในปัจจุบันเกาะซานโดมิโนจะเป็นสวรรค์ของนักท่องเที่ยว แต่ในอดีตนั้นไม่ได้สวยงามอย่างนี้ ไม่มีข้อมูลใดๆที่กล่าวถึงการรอดชีวิตของกลุ่มเกย์ที่ถูกส่งตัวมาถูกกักขังที่นี่ แต่นักวิจัยทางประวัติศาสตร์กล่าวว่าพวกเขาถูกส่งตัวมาที่นี่โดยถูกล๊อคด้วยกุญแจมือและให้อาศัยอยู่ในอาคารห้องพักที่ไม่มีทั้งน้ำและไฟฟ้าใช้ พวกเขาเขียนจดหมายแสดงถึงความเสียใจต่อความอับอายที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของพวกเขา นอกจากนั้นยังมีช่วงเคอร์ฟิวที่พวกเขาจะถูกขังไว้ในห้องหลังจากช่วงเวลาสองทุ่มอีกด้วย

แม้ว่า Mussolini จะใช้เกาะอีกเกาะหนึ่งในการจับกุมนักโทษทางการเมือง แต่ซานโดมิโนนั้นเป็นเกาะที่ถูกใช้เพื่อจองจำนักโทษที่เป็นเกย์โดยเฉพาะ แม้ว่าสภาพแวดล้อมในการอยู่อาศัยจะไม่ดีนัก แต่ในบางเรื่อง เกย์เหล่านี้ก็สามารถใช้ชีวิตอย่างเปิดเผยได้มากกว่าที่บ้านเกิดของพวกเขา

ผู้อยู่อาศัยในซานโดมิโนคนหนึ่งชื่อ Giuseppe B บอกว่าเกย์ทุกคนจะรู้สึกกลัวการถูกพบหรือถูกทำร้ายโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้งที่จะก้าวออกจากประตูบ้าน แต่เขาเขียน “บนเกาะนั้น พวกเขาจะเฉลิมฉลองวันพิเศษหรือเมื่อมีใครสักคนถูกส่งตัวมายังเกาะแห่งนี้ เรามีโรงละครและเราสามารถแต่งตัวเป็นผู้หญิงได้โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น”

การจองจำในเกาะซานโดมิโนจบลงในปี 1939 เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองเกิดขึ้น Giuseppe B บอกว่าสมาชิกบนเกาะหลายคนถึงกับร้องไห้เพราะรู้ว่าพวกเขาจะต้องแยกจากเพื่อนใหม่และคนรักเพื่อกลับไปถูกจับอีกครั้งเมื่อกลับไปยังบ้านเกิดของพวกเขา

เกาะเกย์ของ Mussolini เป็นเรื่องที่ถูกใช้ในงานนิยายภาพปี 2008 ชื่อ In Italia Sono Tutti Maschi (ในอิตาลี ทุกคนสมชาย) และในการแสดงมิวสิคคัลชื่อ San Domino เขียนโดย Tim Anfilogoff และ Alan Whittake นอกจากนั้นนักเคลื่อนไหว LGBTQ ก็ได้ทำการติดตั้งแผ่นเหล็กอนุสรณ์บนเกาะเพื่อเป็นการสร้างความตระหนักถึงประวัติศาสตร์ที่มักจะถูกลืมของ LGBTQ ในที่แห่งนี้

คุณมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับซานโดมิโน เกาะเกย์ของ Mussoloni

บทความนี้เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 2020 และมีการแก้ไขเพิ่มเติม