Sessizler İçin Bir Ses: Ağır Baskıların Ortasında Bu Mısırlı Eşcinsel Umut Arayışında
Her sabah rahatsız edici ve kalp kırıcı mesajlarla Mısır’dan sızan bir mesaj kutusuyla uyanıyorum. Mesajlar beş yıl önce eşcinsel olarak çıktığım ve şiddet, yıldırma ve hatta ölüm tehditleriyle dolaşılan ülkeden çekildiğimde geride bıraktığımız eşcinsel Mısır topluluğunun arkadaşlarından ve yabancılardan geldi. Mesaj yazanlar, yaptığım işi yapmak için çaresiz kalıyorlar: homofobik zulüm patlaması ile dolu bir ülkeden kaçmak . Başarısız olursa, yazarların çoğu çoktan hayatlarını kurtarmak istediklerini söylüyor. Onlara ne söyleyeceğimi bilmiyorum. Onlara umut sunmak isterim. Sahte umut olmamasını isterdim.
2012’de çıktığımda durumumu, Mısır’ın en sevilen iki şöhretinin torunu olan nispeten kamuya açık bir figür olarak kullanmak istedim; o zaman, en karanlık saatim olacağı varsayılarak LGBTQ’yu kabul etmek zorunda kaldım. Maalesef o zamandan bu yana koşullar daha da kötüye gitti ve şimdi ülke gripped by a brutal crackdown against some of its en savunmasız vatandaşlar.
Geçtiğimiz aylarda Mısır polisi sokakta eşcinsel olduklarından şüphelenilen erkekleri durdurmaya, telefonlarını arayarak fotoğraf suçlaması veya uygulamaları askıya almaya ve altı aydan altı yıla kadar hapis cezalarına çarptırmaya başladı. Hamamlar ve en az bir eşcinsel düğün üzerine baskınlar yapıldı. Polisin şüphelileri, özellikle de aşağılayıcı bir işkence biçiminde – burada sözcükleri kısaltmamıza izin vermeyecek – zorla yapılan sınavlara maruz bırakıldıklarına dair yankı uyandıran haberler var.
The Bu darboğaza ön ayak olması Kahire’deki bir Eylül konserinden, bazı katılımcıların gökkuşağı bayraklarını salladı.
Bu nefret dolu mesajlar yavaş ve acı veren ilerlemelerle haklı olarak sinirli olan bir ülkede verimli bir zemin buldu. Birçok hayal kırıklığına uğramış toplumlar buldukça, gay Mısırlı insanlar rahat bir günah keçisi hazırlarlar. Zaten gölgelerde yaşamak zorunda olduğumuz zaman, mükemmel, yüzsüz kötü adamlarız. Mısır hapishanelerine sürüklenen erkeklerin fotoğraflarında, hepsi gömleklerini veya ellerini yüzlerini kapatarak utançlarını gizleyerek ve gözlemcileri bırakarak bu adamların kimseyle (arkadaşları ve erkek kardeşleri ve oğulları hariç herkes) olabileceğini hayal ediyorlardı.
Bu konuda Amerikan arkadaşlarımla konuşmuyorum. Bu hikayeleri beklediğiniz korku ile duyuyorlar, ancak biraz tedbirsiz uyarı ile bağlandığından şüphelenemiyorum ve duydukları üzücü gerçeği şöyle: “Ne bekliyordunuz, aptallıkla doğmak için bir Mısırlı eşcinsel olmayı mı?”
Mısır halkıyla ilişkili olduğum temel sıcaklığı ve sevinci bilmiyorlar. Çılgın vatanseverlik ve ülkem için gurur duymuyorlar, çoğu LGBTQ Mısırlı için var olan gurur, Zulümlerine rağmen. Ülkenin muhafazakar konuşan kafaları Eşcinsel Mısırlı toplumunu hain radikaller olarak boyayın, Hedeflerimiz hükümetinki ile aynı: güvenlik, istikrar ve ekonomik refah. (Refah, bahsediyor; Batılı turistler ülkeyi insan hakları ihlalleriyle ilişkilendirdiğinde zarar görüyor ve ziyaret etmemeyi seçiyor.)
LGBTQ topluluğu, İslam karşıtı bile değildir: din ve LGBTQ kabulünü bölen sıklıkla devam eden yanlış bir ikilemdir. 2016 yılında Mısır’ın müftüsü Shawki Allam, hiç kimsenin eşcinsellere zarar vermeyeceğini açıkça belirtti. Yine de, ülkedeki en üst dini otoritelerden birinin sözlerine rağmen, dini, bize tuzak kuran kişilerin bizi döverek ve bizlerin kendi taraflarında ahlakın olduğunu düşünmeleri için bize işkence yapmalarına izin veren uygun bir kapak sağlamaya devam ediyor.
Amerikan LGBTQ hareketi için Mısır’daki hedeflerimizin daha mütevazı olduğuna dair baş döndürücü zafer dalgası sırasında yaşlanmaya başlayan kişilere açıklamak zordur. Çoğunlukla, yalnızca nesiller boyu aynı sessizlikte yaşamak, en küçük hareketin veya bakışın bize ihanet edecek terörden uzak olmasını istiyoruz.
Bana mesaj veren genç gey Mısırlılara topluca gey olduklarını belirtmelerini söyleyemem; Onların ideallerim için fedakarlık yamasını istemiyorum. Onlara kendi ailelerine kendi cinsel yönelimlerini belirtmelerini söyleyemem; azınlık büyükbabalarımın yaptığı gibi, her kesimden insanlarla filmler üzerinde çalışarak gerçekleştirdikleri liberalleştirici deneyimleri vardı. Bu yüzden kendilerine güvende olmalarını, dikkat etmelerini, takılmalarını söylüyorum.
LGBTQ Mısırlılarına inandırabileceğim bir umut biçimi sunmaya çalışıyorum; insanlık ilerlemesinin tüm geçmişi, kapsayıcı olma yolunda sürekli bir yolculuk. İnsanlar, topluluktan, sevgiden, özgürlükten ve otantik kimliklerini yaşama şansından ilk tecrübelerini yaşadıklarında, onu barındıracak hiçbir baraj yoktur.
Keşke bana yazan insanlara, kendi ülkelerinde kendilerini güvende hissetmek için ne kadar beklemek zorunda kalacaklarını söyleyebilirdim. Bu cevap, kısmen, ülkedeki medyadaki gay Mısır temsilciliklerine erişebilmek için gelecektir çünkü hikaye anlatımı algıyı değiştirmenin en etkili yollarından biridir. Şimdilik böyle hikayeler sansürlenir. Kısmen, tüm insan haklarına saygı göstererek bir yatırım şartı yaratarak LGBTQ insanlarını korumak için Dünya Bankası gibi kurumlardan bir taahhüt altına girmesi gerekiyor.
Her şeyden çok, toleransın kaçınılmaz olduğunu kabul eden Mısır halkına bağlı olacaktır. Fakat Mısır ve her ulus, yüzsüz insanlar değil kardeşlerimiz, kızkardeşlerimiz ve diğer vatandaşlarımız olduğumuzu kabul etmeden önce kaç tane hayatın kaybolacağına ve kırılmasına karar vermelisiniz.
Ne olduğum hakkında radikal bir şey yok. Büyük medeniyetimizin başlangıcından beri LGBTQ insanlar Mısır’da var olmuşlardır. Ve istediğim şey hakkında radikal bir şey yok. Eve gitmek istiyorum, sessizce, güvenli bir şekilde. Cenaze törenlerine katılamadığım büyükbabamın mezarlarını ziyaret etmek istiyorum. Büyükbabalarımın verdiği şeyleri ülkeme vermek istiyorum: Mısır’ın günah keçisi ya da şehidi değil, vatansever oğlu olan tam dürüst kişiliğim.
